O książce: 1965 / Ta książka opowiada o Żelyabovie, jego życiu i walce. Chociaż jest napisana w formie opowieści historyczno-biograficznej, nie ma w niej żadnych fikcyjnych osób ani zawarte w nim wymyślone fakty, a nawet zwięzłe dialogi zostały zapożyczone z fragmentarycznych dowodów pochodzących ze współczesnych lub oficjalnych materiałów. Dowody są sprzeczne, tak jak sprzeczne są wszelkie wspomnienia. Niewielu z nich mówi o Żelabowu. Przecież ci, którzy byli bliżej niego, umierali przed nim, razem z nim lub nieco później i nie mieli czasu opuścić swoich wspomnień. Ci nieliczni, którzy dożyli czasów, kiedy można było głośno pamiętać, wiele zapomnieli, zagubili się w izolatce w Szlisselburgu, w karskiej niewoli, pomieszali pewne rzeczy lub naświetlili je subiektywnie. Ale materiały sądów carskich są tendencyjne, a oskarżeni nie zawsze mówili katom całą prawdę.V. Prokofiew starannie zebrał te okruszki, porównał je, niektóre odrzucił, inne przyjął, ale od siebie nic nie dodał, chyba że próbował przekazać przeżycia bohaterów, których nikt nie zapisał, ale bez tego nie mogłaby powstać książka o wspaniały, dumny i pełen pasji człowiek, zagorzały i błądzący, ale nieugięty rewolucjonista – Andriej Iwanowicz Żelabow.